مغز كودكان داراي اختلال نقص توجه و بيش فعالي فقر پروتئيني را نشان مي دهد

تحقيقات جديد در كودكان با بيش فعالي و كمبود توجه به فقر مواد شيميايي مورد نياز در خون اين كودكان پي بردند. به نظر مي رسد كودكان با بيش فعالي و كمبود توجه، حدود۵۰ درصد سطوح پايين تري از آمينو اسيد يا به اصطلاح تريپتوفان؛ پروتئين عامل توليد دوپامين، نورآدرنالين و استروتونين؛ و نيز يك مؤلفه مهم براي توجه و يادگيري دارند. جسيكا جاناسون از دانشگاه اربرو سويس به همراه تيم تحقيقاتي اش در پي بررسي فرضيه تفاوت بين انتقال پروتئين هاس تريپتوفان، تيروسين و آلانين در كودكان ADHD بودند، از آنجايي كه اين آمينو اسيدها مواد متشكله شيميايي مغز و دخيل در ابتلاي به ADHD محسوب مي شوند. آنها سلول هاي بافتي پيوندي يا فيبروبلاست هاي ۱۴ پسر ۶ تا۱۲سال دارايADHD را تحليل كردند و به اين نتيجه رسيدند كه توانايي سلولي براي انتقال تريپتوفان در پسرانADHD نسبت به ديگر پسران كمتر است.

جانستون بيان كرد اين يافته ها اختلالات بيوشيميايي بيشتر در مغز افراد ADHD را در مقايسه با دانسته هاي قبلي نشان مي دهد. وي اذعان مي كند “اين نشان دهنده چندين ماده مخابره گر بسيار مهم در ADHD است كه اين وضع در آينده مي تواند موجب راهگشاي واردات داروهاي ديگري نسبت به داروهاي در دسترس كنوني باشد “. جانستون تمركز كاري خود را بر تحليل مواد انتقال دهنده مهم در مغز برشمرد. سطوح بسيار پايين اين مواد ممكن است دليل پشتوانه ايجاد شرايطي از قبيل ADHD باشد.

براي مطالعه بيشتر:

فرزندپروري براي كودك بيش فعال

آيا تغذيه روي بيش فعالي كودكان موثر است؟

او گفت احتمالاً اين يافته ها به معناي آنست كه مغز سروتونين كمتري را توليد مي كند. تاكنون عمدتاً تمركز بر ماده انتقال دهنده دوپامين و نورآدرنالين در درمان پزشكي ADHD بوده است. اما اگر سطوح پايين سروتونين نيز عامل مشترك باشد داروهاي ديگر ممكن است براي درمان موفقيت آميز لازم باشد.

ميزان پايين سرتونين با تكانشگري بيشتر ارتباط دارد كه نشانه اصليADHD است. او بر اين باوراست كه بررسي بيشتر سروتونين در افراد ADHD و اختلال رفتارهاي آشوب زا بسيار مهم است.

همچنين كودكان گروه ADHD آمينو اسيد آلانين بيشتري در سلول هاي فيبروبلاست مغز منتقل شد. متخصصان مي گويند مشخص نيست اين آمينو اسيد چقدر بر ADHD اثردارد اما به نظر آنها شايد بر انتقال امينواسيدهاي مهم ديگر براي فعاليت نرمال مغز تأثيرگذار باشد.

به طور قابل توجهي انتقال بيشتري از آلانين در كودكان اوتيستيك يافت شده است و در بررسي نُه پسر و دو دختر مبتلا به اوتيسم نمونه هاي فيبروبلاست ظرفيت فوق العاده اي براي انتقال آلانين را نشان دادند. محققان بيان كردند اين افزايش انتقال در سطح غشاي سلول ممكن است بر انتقال چندين آمينواسيد ديگر در سطح سد خوني-مغزي تأثير بگذارد و آنها نيز اضافه كردندكه معناداري اين يافته ها بايد بيشتر مورد كنكاش قرار گيرد. هيچ گونه تفاوتي در كار آمينواسيد تريوسين در نمونه هاي پسران داراي ADHD ديده نشد كه به نظر متخصصان فعاليت تريپتوفان در پسران در شرايط بدونADHD علت تفاوت بود. اما آنها فكر مي كنند كه اين مي تواند به معناي تغيير در تريپتوفان باشد كه با تبديل كلي تر در عملكرد ياخته سلولي ADHDها ارتباط دارد. تغييرات مشابه در ياخته هاي سلولي در اختلالات رواني ديگر مانند اسكيزوفرني و اختلال دوقطبي ديده شده است.

سرپرست تيم دكتر نيكولاس ونيزولوس برشمرد كه سطوح كاهشي شديد گيرنده هاي استيل كولين نيز در پسران ADHD ديده شد. اين فقدان مي تواند منجر به مشكلاتي در تمركز و يادگيري شود. داروهاي بهبود دهنده سطوح استيل كولين هم اكنون موجودند و در حال حاضر در درمان بيماري آلزايمر به كار برده مي شوند. جزئيات كامل اين مطالعه در مجله كاركردهاي مغز و رفتار منشتر شده است.

دكتر ونيزيلوس اضافه كرد “من درحال انجام تحقيقي در مورد بيمارهاي رواني و اختلالات كاركردي در سطوح سلولي هستم”. فرض بر اين است كه بسياري از اينها نتيجه سطوح بسيار پايين مواد انتقال دهنده مهم در مغز باشند، بنابراين تحليل بيوشيمي سلولي به ما در درك فرآيندهاي سهيم در اين تغييرات كمك مي كند.

اين مطالعه به دليل نمونه كوچكي از بيماران و آن هم فقط جامعه پسران با محدوديت آماري مواجه شد. اما اين تيم نتيجه گرفتند “كودكانADHD ممكن است دسترسي كمتري به تريپتوفان و دستيابي بيشتري به آلانين در مغز داشته باشند”. دسترسي پذيري فزاينده تريپتوفان در مغز ممكن است علت اختلالات در سيستم انتقال دهنده عصبي ساختارهاي سروتونرژيك، عامل ثانويه در تغييرات در سيستم كته كولامنرژيك (كه فعاليت دوپامين را پوشش مي دهد) باشد.

بدين ترتيب اين اكتشافات جديد با مطالعه قبلي همسو است كه در آن ژن ها باADHD ارتباط دارند كه از آن جمله چندين ژن مرتبط با سيستم كته كولامينرژيك را در بر مي گيرد.

منبع:كانون مشاوران ايران-بررسي مغز كودكان با نقص توجه و بيش فعالي

آيا تا بحال برايتان پيش آمده است كه در موردوخيم تر شدن وضعيت كودك بيش فعال تان نگران شويد؟

ما از دويد فلينك، موسس Eye to Eye و نويسنده كتاب داشتن يك تفكر متفاوت خواستيم تا يك سري توصيه هايي را در مورد نحوه صحبت كردن با كودكان مبتلا به بيش فعالي بيان كند.

دويد فلينك
در اين مقاله، پيشنهادات وي در رابطه با مواردي كه بايد از صحبت كردن در مورد آنها اجتناب كنيم بيان شده است – و مواردي كه بايد به جاي آنها بيان كنيم.

“من مي دانم كه چه احساسي داريد. من هم در برخي مواقع دچار انحراف و حواس پرتي مي شوم.”
شما مي خواهيد به كودكتان كمك كنيد تا احساس منزوي بودن كمتري داشته باشد.

ولي در غير از شرايطي كه خود شما هم بيش فعالي داشته باشيد، يك اظهار نظري همانند مورد بيان شده در بالا، مي تواند چالش وي در برابر بيش فعالي را بي اهميت نشان بدهد.

ممكن است كه وي اين نگراني را داشته باشد كه “اگر مادرم توانسته است با اين شرايط كنار بيايد، چرا من نتوانم اين شرايط را تحمل كنم؟”

كودك بيش فعال – 5 جمله فاجعه بار كه نبايد بيان كنيد
كودك بيش فعال – ۵ جمله فاجعه بار كه نبايد بيان كنيد
سعي كنيد به جاي آن بگوييد كه “من نمي دانم كه چه احساسي داريد، ولي به هر نحوي كه بتوانم به شما كمك خواهم كرد.”

يكي از بهترين روش هاي ممكن عبارت از ايجاد ارتباط مابين فرزندتان و كودكان يا بزرگسالاني مي باشد كه آنها هم به بيش فعالي مبتلا هستند و شرايط وي را به صورت واقعي درك مي كنند.

كودك بيش فعال – ۵ جمله فاجعه بار كه نبايد بيان كنيد
”اين دارو منجر به اصلاح موارد نامناسب در تو خواهد شد.”
اين نوع صحبت كردن به كودكتان مي گويد كه وي يك مشكلي دارد.

همچنين بيان مي دارد كه وي خودش نمي تواند مشكل موجود را حل كند، مگر اينكه يك چيزي براي “بهبود” خودش مصرف كند.

اين نوع اظهار نظر مي تواند چنين برداشتي را در فرد ايجاد كند كه مصرف قرص ها نوعي تقلب مي باشد. همچنين اين مورد مي تواند براي عزت نفس وي هم مضر باشد.

بهترين روش موجود عبارت از توصيف كردن داروهاي وي به عنوان يك ابزاري همانند يك گوشي موبايل يا ماشين حساب مي باشد. اين ابزارها به همه ما كمك مي كنند تا وظايف چالش انگيز را مديريت كنيم و در نتيجه مي توانيم بيشترين توانايي ممكن را داشته باشيم.

منبع:مشاور كو:مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-كودك بيش فعال – ۵ جمله فاجعه بار كه نبايد بيان كنيد

كمبود توجه در كودكان

كمبود توجه در كودكان يكي از مهم ترين اختلالات عصبي دوران كودكي است كه در بسياري از كودكان در سنين ابتدايي كودكي آغاز شده و ممكن است اگر به آن توجه نشود و جدي گرفته نشود تا سال هاي زيادي فرد را درگير نموده و او را ازار دهد. همچنين اطرافيان و والدين كودكاني كه دچار اختلال كمبود توجه هستند به راحتي با اين مسئله كنار نيامده و بسيار اذيت خواهند شد. گرچه آمار دقيقي از ميزان ابتلاي كودكان در ايران به اين اختلال وجود ندارد اما حدودا 3 تا 7 درصد از دانش اموزان دوران ابتدايي با مشكل كمبود توجه مواجه هستند. معمولا پسران بيشتر از دختران دچار اختلال كمبود توجه مي شوند كه اين نكته بايد مورد توجه قرار گيرد. در صورتي كه اين اختلال به موقع تشخيص داده نشود و براي اقدام آن كاري نكرد به شدت مي تواند در شرايط تحصيلي و اينده كودك دلبند شما تاثير بگذارد. اين كودكان در صورتي كه به موقع درمان نشوند بيشتر از ديگران به آسيب هاي اجتماعي مانند اعتياد و رفتارهاي پرخطر روي مي آورند لذا ما به عنوان والدين كودك در اين زمينه بسيارمسوول هستيم. براي شناخت و تشخيص اختلال كمبود توجه در كودكان راه هايي وجود دارد كه در ادامه به بررسي مهم ترين ان ها خواهيم پرداخت كه برخي از علائم به كمبود توجه و برخي ديگر به زياده كاري و فعاليت بيش از حد آنها مربوط است.

كودكان مبتلا به كمبود توجه در تمركز كردن به شدت مشكل داشته و نمي توانند تمركز خود را به راحتي به موضوعي خاص معطوف نمايند و بنابراين به راحتي حواس پرت مي شوند.
كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه در رسيدگي به وظايف و تكاليف خود و خانه و مدسه عاجز و ناتوان هستند.
با شنيدن كم ترين صدايي حواس آن ها از كاري كه به آن مشغول هستند پرت مي شود.
در انجام يك كار به جزييات دقتي نمي كنند همچنين در نقاشي و كارهاي اين چنيني نيز توجه آن ها به كليات معطوف است
كودكان داراي اين اختلال مكررا وسايل خود را گم مي كنند و فراموشي در آنها به شدت رواج دارد.
آن ها در هنگامي كه برايشان صحبت مي كنيد توجه خاصي نمي كنند و انگار كه اصلا با آنها صحبت نمي شود و نمي توانيم صحبت با آنها را صحبتي رو در رو و با تمركز قلمداد كنيم.
اين كودكان به طور مداوم در حال حركت هستند و از نشستن در يك جا و آرام گرفتن بي زارند و دوست دارند مدام در حركت باشند.
اين كودكان اگر كم سن و سال باشند مرتبا از درو ديوار بالا رفته و نمي توانند در جاي خود بنشينند
پريدن ميان صحبت افراد و انتظار نكشيدن براي نوبت در هر كاري از ديگر ويژگي هاي اين كودكان است

منبع : كودك و نوجوان-كمبود توجه در كودكان